Ένα κομμάτι χαρτί!

Ένα κομμάτι χαρτί!

....... Έκλεισα τα μάτια μου, τ΄ αφτιά μου και έμεινα σιωπηλή περιμένοντας.... Τι; Δεν ήξερα, αν ήθελα να δω  αν ήθελα ν΄ ακούσω . Απλά περίμενα. Ο κόσμος είχε σκοτεινιάσει γύρω μου και ξαφνικά η ζωή μου φάνηκε με περισσότερη απόχρωση του γκρίζου. Κι όμως η μέρα είχε ξεκινήσει υπέροχα! Κούρνιασα στην αγκαλιά σου και δέχτηκα τα γλυκά σαν μέλι φιλιά σου. Βάλσαμο τα χάδια σου στη ψυχή μου! Και η ευτυχία μπροστά μου χαμογελαστή μου έκλεινε το μάτι. Ούτε και εκείνη πρόσεξε την αντίζηλο της την δυστυχία που  παράμερα καιροφυλακτούσε να αδράξει την ευκαιρία για να την εκδικηθεί! Και τα κατάφερε! Λίγες ώρες μόνο μετά τα μάτια μου δάκρυσαν και ο πόνος της καρδιάς με γονάτισε. Ξεσκίστηκε σαν παλιό κουρέλι στο στήθος μου και οι παλμοί της ανέβαιναν επικίνδυνα! 
  "Σταμάτα, ηρέμησε". φώναξα!"που θα φτάσεις"
 " Στο πουθενά!" μου απάντησε
 "Είσαι τρελή; Αξίζει;" 
 " Αν δεν αξίζει να πεθάνεις γι΄ αυτόν που ΑΓΑΠΑΣ, τότε τι αξίζει περισσότερο σε αυτήν τη ζωή; Ποια θα είναι η ελπίδα που θα σου δίνει τη δύναμη, το κουράγιο,  να πολεμήσεις για το αύριο;"
  Έσκυψα το κεφάλι και της απάντησα" χτύπα τότε, χτύπα πιο γρήγορα, ανέβασε τους παλμού σου όσο  μπορείς και φώναξε δυνατά αυτό που αισθάνεσαι"
Εκείνη μέσα στο παραλήρημα της απελπισίας φώναξε με φωνή δυνατή και καθαρή Σ΄ΑΓΑΠΩ"
Έκλεισα τα μάτια τα αφτιά και δεν περίμενα πια ν΄ ακούσω! Δεν ήθελα να ακούσω. Ήρθα κοντά σου και σε έκλεισα στην αγκαλιά μου! Έκανα την καρδιά μου χάρτινη βαρκούλα έγραψα πάνω σ΄ αγαπώ και την έσπρωξα στα νερά της ζωής να συνεχίσει το ταξίδι της!!! Για την καρδιά μου! Για την ζωή μου! Για την αγάπη μου! ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!.... Χρύσα Ζανεσή Αλεξάκη