ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα στην Κρήτη και ζω μόνιμα στη Ρόδο,διατηρώ εδώ και αρκετά χρόνια μια επιτυχημένη επιχείρηση.Είμαι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο και έχω πάρει μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις.Αφιερώνω ώρες από τον ελεύθερό μου χρόνο για την συγγραφή παιδικών παραμυθιών και ιστοριών,θεατρικών έργων,καθώς επίσης μυθιστορημάτων και αφηγημάτων.Έχω βραβευτεί σε διαγωνισμό από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών για το διήγημα «Άρωμα ελευθερίας».Γράφω από μικρή ηλικία προσπαθώντας πάνω στο άψυχο χαρτί να δώσω ζωή μέσα από τις σκέψεις και τη φαντασία.

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

ΣΤ, έλλα το ημερολόγιο μιας πληγής

ΣΤ, έλλα το ημερολόγιο μιας πληγής
....Σαν να κατάλαβε την ανησυχία μου, με καθησύχασε «μη φοβάσαι, θα το μάθεις. Δεν θα μετανιώσω. Όμως δεν θέλω να με διακόψεις. Όσα θα ακούσεις είναι σκληρά θα πονέσουν θα ματώσουν και θα ανατρέψουν αρκετά από την μέχρι τώρα αφήγηση μου. Ένα μονάχα δεν θα αλλάξει η αγάπη μου! Οπότε προβληματίζομαι για το πώς να αρχίσω…»
«Πως να σε βοηθήσω;»
«Δε μπορείς, εγώ πρέπει να βρω τον τρόπο. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξεις τα δεδομένα». Έμεινε για αρκετή ώρα σκεφτική. Τα μάτια της θλιμμένα και παγερά.
.....«Λοιπόν, σου μίλησα για τα όμορφα χρόνια που πέρασα κοντά του. Πέντε χρόνια και εννέα μήνες. Χρόνια ευτυχισμένα με πολλές χαρές και ανεπανάληπτες στιγμές, λύπες, στενοχώριες και τσακωμούς, όπως συμβαίνει σε κάθε ζευγάρι. Εγώ ήμουν ευτυχισμένη! Εκείνος δεν ξέρω. Για μένα ήταν υπέροχα! Για εκείνον αναρωτιέμαι. Η κάθε μέρα, όσο δύσκολη και αν ήταν όταν με έπαιρνε τηλέφωνο, όταν διάβαζα το μήνυμά του, όταν βρισκόμουν στην αγκαλιά του ήταν μοναδική! Ζούσα για ένα του χαμόγελό, για ένα του χάδι, ακόμα και για την γκρίνια του. Ζούσα και ζω μόνο για κείνον!
»Δεν κατάφερα να με αγαπήσει. Τον έκανα βασιλιά της καρδιάς μου μα δεν  έγινα ποτέ η βασίλισσα του. Τον λάτρεψα όμως δεν με λάτρεψε. Δεν θα τον κατηγορήσω. Είπαμε! Η αγάπη όσο και να την πληρώσεις δεν αγοράζεται! Έρχεται μόνη της και φωλιάζει μέσα σου όταν εκείνη αποφασίσει. Σε τραβολογάει στα δικά της σοκάκια και καλντερίμια, κάνεις ότι εκείνη θέλει και εσύ την ακολουθείς! Όσα και να σου πω για την αγάπη δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψεις! Γι’ αυτό αφήνω τον καθένα να την παρομοιάσει όπως νιώθει, όπως νομίζει όπως μπορεί. Υπερβολική! Παράφορη! Αρρωστημένη! Παράλογη!  Ο Τσαμπίκος μου την αποκάλεσε άρρωστη, ας είναι κι έτσι…
»Και τώρα το μυστικό! Δεν είναι κανένα συγκλονιστικό! Όχι! Είναι απλό. Συνηθισμένο. Όμως ανάλογα και πως θα το εκλάβει ο καθένας. Μερικοί θα βγουν να το βροντοφωνάξουν και άλλοι να το κρύψουν, να το καταπιούν είτε από ντροπή, είτε από παράπονο για τη συμπεριφορά που εισέπραξαν, είτε για άλλους δικούς τους λόγους. 
»Λοιπόν…